Material: /
Spiller: mindestens 4 Een Fänkert gëtt ausgewielt. Hien stellt sech an d’Mëtt vum Terrain. Déi aner Spiller stellen sech op eng Säit vum Terrain. De Fänkert rifft elo „Wee färt…“ (zum Beispill de Shere khan). Déi aner Spiller äntweren „Keen“. De Fänkert rifft dann „A wann e kënnt?“. D’Spiller äntweren „Da lafe mir fort“. Si lafen elo fort a probéieren op déi géinteniwwerleiend Säit vum Spillfeld ze kommen, ouni vum Fänkert gefaange ze ginn. Ween gefaange gëtt hëlleft déi Ronn dono ze fänken. Sou ginn et ëmmer méi Fänkerten an manner Spiller.
Matériel: /
Joueurs: au moins 4
Un chasseur est sélectionné. Il se tient au milieu du terrain. Les autres joueurs se tiennent d’un côté du terrain. Le chasseur crie maintenant «Qui a peur de …» (par exemple Shere khan). Les autres joueurs répondent “Personne”. Le chasseur crie alors “Et s’il vient?”. Les joueurs répondent “Alors nous nous enfuyons”. Ils s’enfuient maintenant et essaient de se rendre de l’autre côté du terrain de jeu sans être attrapés par le chasseur. Celui qui se fait attraper aidera à attraper le tour suivant. Il y a donc de plus en plus de chasseurs et de moins en moins de joueurs.